Prodigiosus quomodo caritas Dei est,

250 mirabile est quomodo caritas gottese

Etsi eo tempore tantum XII annorum eram, adhuc graphice meminisse possum patris et avi mei, qui de me admodum laeti erant quod omnes A's (optimos gradus scholae gradus) domum meam in schola reportaverant. Pro praemio, avus meus peramulum corium alligatorem pretiosam mihi dedit, et pater mihi $12 chirographum depositum dedit. Memini quomodo ambo dixerunt me ament ac fausta me in familia sua habere. Etiam memini nummos sumere extra porcellum ripam et eos pro dollaris libello permutare. Una cum $10 libellum, vidulum meum plenum vidi. Id est cum scirem me sentire sicut nummorum nummorum ad poculum denarium.

Cum Iunius Dies Patris appropinquat, illa dona cogito (Dies Patris tertia dominica mense Iunio in multis regionibus celebratur). Memoria repeto et patris mei avi et patris nostri caelestis amorem cogito. Sed fama est.

Hoc septimana erat usque non consultum factum sit accepisse me pecuniam, et pera et ubi perdidi. Ego prorsus devastata esset! Sinum meum revertetur cum necesse fuerit relapsa amicis ipsum. Nam ego quidem all'm circulus rursus iter; sed tamen aliquot dies exspectabat peram pecunia nusquam. Etiam nunc, cum de 52 abhinc annis, ego potest adhuc sentire et dolorem ex damna - est materia pretii, non est punctum in me: sed et munera mea avo et patre sibi purgati multum me et mihi et magnorum personalis valorem. Interestingly, ubi primum dolorem Transierunt, sed formosa, quae memoriae et sic ex amantes appreciation protulit et pater avus meus opponitur, quae vivit in me manere.

Quantum laetus eram de munificis donis, amor patris et avi mihi ostendit me tam credule meminisse. Nonne Deus vult nos idem facere, ut profunditatem et ubertatem absolutae caritatis cum gaudio amplectamur? Iesus nos adiuvat ut huius amoris altitudinem ac latitudinem intellegamus, ea propius ad nos afferendo parabolas de ovibus perditis, denario perdito et filio prodigo. Parabolae istae commemorantur apud Lucam 15, ac flagrantem amorem Patris erga filios suos illustrant. Parabolae de Filio Dei incarnato (Jesu) qui ad nos venerunt, nos quaesivit ut nos Patri suo reduceret. Iesus non solum Patrem suum nobis revelat, sed etiam Patris desiderium ut in nostram amissionem incidat et nos in suam reddat praesentiam. Quoniam Deus purus amor est, numquam nomina nostra in Suo amore appellare desinet.

Christianus poeta et musicus Ricardo Sanchez hoc modo posuit: Novit diabolus nomen tuum, sed loquitur tibi de peccatis tuis. Deus peccata tua novit, sed nominatim te alloquitur. Vox Patris nostri caelestis Verbum suum (Jesum) ad nos per Spiritum Sanctum affert. Verbum in nobis peccatum damnat, illud vincit ac dimittit, quantum oriens ab occidente est. Pro nos iudicando, Verbum Dei veniam, acceptionem et sanctificationem annuntiat.

Cum aures nostrae (et cor) Verbum Dei vivum intendunt, intellegere possumus eius verbum scriptum, Scripturam, prout Deus voluit. - Eiusque propositum est nobis amoris nuntium deferre, quem pro nobis habet.

Hoc constat Rom. VIII, inter scripturas meas. Orditur declarans: « Non est ergo damnatio his qui sunt in Christo Iesu » (Rom 8,1). Illa magna Dei aeternae et absolutae dilectionis erga nos monimenta concludit: « Certus sum enim quia neque mors neque vita neque angeli neque virtutes neque virtutes neque praesentia neque futura neque sublimia neque humilis neque alia quaelibet creatura nos separare potest. dilectionis Dei quae est in Christo Iesu Domino nostro » (Rom 8,38-39). Nos in Christo sumus (et eius sumus fiducia) sicut vocem Dei in Iesu hoc dicente audimus: Et cum omnes oves emiserit, ante eas vadit, et oves illum sequuntur; quia sciunt vocem eius. Alienum autem non sequuntur, sed fugiunt ab eo. non enim noverunt vocem alienorum 10,4-5). Audimus vocem Domini nostri, et sequimur eum legentes verbum eius, et scientes quia ipse loquitur nobis. Scripturae lectio nos adiuvat ut videamur nos in necessitudine cum Deo esse, propterea quod Eius desiderium est ac fiducia nos ad Ipsum propius adducit. Deus per Sacram Scripturam nos alloquitur, ut amoris sui nos certiores faciat, affirmans nos esse suos filios dilectos. Scimus hanc vocem, quam audimus, vocem Dei esse. Cum ab iis dirigimur ad caritatem exercendam et cum magis magisque percipimus humilitatem, gaudium et pacem in vita nostra — haec omnia cognoscimus a Deo Patre nostro proficisci.

Quia non noverunt Patrem caelestem vobis tributam, qui nos advocat, ut in nomine dilecti filii sumus, et vitam ducere motivated quod Paulus docet in Epistola ad Colossenses:

Inposuit itaque electi Dei sancti et dilecti viscera misericordiae benignitatem humilitatem modestiam patientiam subportantes invicem et donantes vobis ipsis, si quis advérsus áliquem habet; sicut et Dominus donavit vobis, ita et vos ignoscas! Super omnia caritatem habete, quod est vinculum perfectionis. Et pacis Christi, in qua et vocáti estis in uno corpore eius, exsultet in cordibus vestris, et grati estote.

Sermo Christi abundet in vobis. in psalmis, hymnis et canticis spiritalibus, grato animo canit Deus. Et omne quodcumque facitis in verbis aut operibus, omnia in nomine Domini Jesu Christi, et gratias agite Deo et Patri per ipsum (Coloss. 3,1217).

Die Patris (et ceteris diebus), demonstremus Pater noster caelestis nos creavit ut nos amemus. Cum Pater noster amantissimus ipse est, nos vult audire eius vocem ut plenam vitam vivere possimus in arto cum Illo - scientes se pro nobis semper stare, semper nobiscum esse et semper nos amare. Meminerimus semper quod Pater noster caelestis omnia nobis donavit et per Christum Filium suum incarnatum. Dissimilis vidulus et nummus multos annos perdidi (non duravit), donum Dei tibi (meque) semper adest. Etsi donum Eius ad tempus perdis, Pater noster Caelestis semper ibi est - pulsans, quaerens et inveniens te (etiamsi videtur perdi- tus) ut sis Eius donum sine condicione, immensus amor plene acceptus atque experiens.

per `Josephum 'Tkach