Qui diligit me,

487 ille me amatNuper hisce annis miram et laetam inventionem facere potui: « Deus me amat »! Hanc inventionem excitantem non invenias. Sed post annos cogitationis Dei tamquam severi iudicis exspectantis me puniendi cum viatores, haec nova effectio pro me est.

Necessitudo mea cum Deo — si necessitudinem appellare possis — cum essem adulescens incohavit. Memini me Sacram Scripturam legere ac sentire coniunctionem quandam cum hoc arcano, supernaturali. adorare eum aliquo modo volui, sed nesciebam.

Non plane contentus eram experientiis ecclesiasticis meis, quamvis cantu frueretur, et in choro aliquantisper interfui. Aliquando scholas biblicas ludicras frequentavi ad invitationem amici. Peracta septimana, accessi ad capellam cum uno magistrorum. Locutus est mihi de necessitate suscipiendi Christum Salvatorem meum. Internus habitus meus hoc facere voluit, sed firma persuasione carebam et plus simile verbotenus sensi. Nesciebam adhuc quis Deus esset aut quomodo cum Ipso relationem habere. Postea Deum tamquam legislatorem et iudicem in Ecclesia legali percipiebam. Si omnibus eius legibus non obtemperarem, scirem me esse in magno negotio.

Tunc audivi concionem mutans omnia. Parochus loquebatur quomodo Deus omnia de mulieribus sciebat quia nos creavit. Quomodo nos crearet, si ipse non haberet has qualitates et qualitates? Scilicet hoc etiam in hominibus convenit. Cum Deus mihi tam “masculinus” videretur, assumi quod homines sibi similiores fecisset et quodammodo feminas esse dissimiles. Illud unum — quod solum ex sermone memini — aperuit oculos meos ad videndum Creatorem qui me novit et intelligit. Etiam quis amet mi. Me amat in malis diebus, in bonis meis, et etiam cum nemo alius me amare videtur. Hic amor incomparabilis est cuiuslibet alterius amoris quem unquam cognovimus. Pater meus novi me, cum viveret, me valde amabat. Mater mea me amat, sed nunc habet rem agere ut viduam vivam. Scio quod vir meus me amat, homo similis mei est, nec a Deo dispositus est ad omnem necessitatem meam. Scio filios meos me amare, sed crescent et tunc migrabunt, et ero unus de illis qui semel in hebdomada vocabunt eos, et ferias illas visitabunt.

Solus Deus me amat absoluto, inexhausto, incomparabili, immenso, superfluente, altissimo, magis quam mirabili, largo et exuberato amore! Amor Dei mirabilis est, magna satis est toti mundo 3,16) atque etiam diserte ad me applicat. Amor est quo possim esse qui sum. Credere possum huic amori ac dedo ut me mutari sinam. Amor mihi vitam dat. Amor enim Iesus mortuus est.

Si Deum adhuc viam quam feci vidisti, tunc unius rei memineris: « Deus vere te diligit »! Haec effectio te formabit.

Tammy Tkach


PDFQui diligit me,