Nihil nos separat a caritate Dei

450 nil nos separat a amore deiIterum atque iterum « Arguit Paulus ad Rom, nos Christo debere, Deum nos iustificatos esse. Quamvis aliquando peccemus, peccata illa reputantur adversus veterem hominem crucifixum cum Christo; peccata nostra non arbitror contra nos qui sumus in Christo. Debemus pugnare peccatum, non ut salvemur, sed quia iam filii Dei sumus. In ultima parte capitis VIII, Paulus ad nostram gloriam futuram animum convertit.

Omnis creaturae nos exspectat

Vita Christiana non est facilis. Pugnare peccatum non est facile. Insecutio non est facilis. Copia cotidianae vitae in mundo caduco, cum hominibus corruptibilibus, vitam nobis difficilem reddit. Dicit tamen Paulus: "Non condignae sunt passiones hujus diei ad futuram gloriam quae revelanda est in nobis" (vers. 18). Sicut Iesu fuit, ita gaudium est nobis – tam mirabile futurum ut praesentiae nostrae tribulationes parvae videbuntur.

Sed non nisi quis ex commodo commodo. Paulus dicit cosmicum esse propositum Dei in nobis elaboratum: « exspectatio enim creaturarum expectat filios Dei ut revelentur » (vers. 19). Non solum creatio concupiscit nos videre in gloria, sed ipsa creatura in mutatione benedicetur, sicut Dei propositum fruitur, dicente Paulo sequenti versiculo: « Creatio corruptioni subiecta est, in spe autem; nam et creatio liberabitur a servitute corruptionis in libertatem glorise filiorum Dei, vers.

Nunc creatio est in declinatione, sed id non est quod debet esse. In resurrectione, si ad filios Dei recte datur gloria, quodammodo etiam universitas a servitute liberabitur. Tota universitas per opus Iesu Christi redempta est (Colossians" 1,1920).

Expecta patienter

Etsi pretium iam persolutum est, non tamen omnia videmus ut Deus perficiat. "Omnis creatura sub conditione sua quasi parturiens" (Rom 8,22 Novae Genavae translatio). Creatio quasi parturiens patitur uterum format, in quem nascimur. Non solum autem, "sed nos ipsi primitias Spiritus habentes, et ipsi intra nos gemimus adoptionem filiorum exspectantes et redemptionem corporum nostrorum" (vers. 23 Nova Vulgata). Etsi Spiritus Sanctus pignus nobis datus est salutis, nos etiam obluctamur quod nostra salus nondum perfecta est. Cum peccato contendimus, corporis angustiis, dolore ac dolore laboramus — sicut et laetamur in his quae Christus pro nobis operatus est.

Salus significat corpora nostra non amplius corruptioni obnoxia.1. Corinthii 15,53) innovabitur et in gloriam transformabitur. Mundus physicus non est purgamentum ad disponendum - Deus eam bonam fecit et iterum eam faciet novam. Corpora quomodo resurrexerint nescimus, nec physica universi renovati novimus, sed Creatori opus suum complere confidimus.

Nondum perfectam creaturam nec in universo nec in terra nec in corporibus videmus, sed omnia transformanda confidimus. Sicut Paulus dixit: Etsi enim salvi facti sumus, in spe tamen. Spes autem, quae videtur, non est spes; nam quod videt quis, quid sperat? si autem quod non videmus speramus, patienter sustinemus 8,2425).

Per patientiam et diligentiam exspectamus resurrectionem corporum nostrorum, cum consummata sit adoptio nostra. Vivimus condicione iam sed nondum: iam redemptus sed nondum plene redemptus. Iam sumus a damnatione liberi, sed non omnino a peccato. Iam sumus in Regno, sed nondum est in plenitudine eius. Cum aspectibus futuri saeculi vivimus, dum adhuc huius aetatis aspectus luctamur. « Similiter autem Spiritus adiuvat infirmitatem nostram. Quid enim orare, ut oportet, nescimus; sed ipse Spiritus postulat pro nobis gemitibus inenarrabilibus » (vers. 26). Deus noster limitationes et frustrationes novit. Scit caro nostra infirma. Etiam cum promptus est spiritus noster, intercedit Spiritus Dei pro nobis, etiam pro necessitate quae in verbis esse non potest. Spiritus Dei infirmitatem non tollit, sed infirmitatem adiuvat. Pontem facit medium inter veteres et novos, inter quod videmus et quid exposuit. Pro exemplo, peccamus etiam si bene facere velimus.7,14-25). Peccatum in vita nostra videmus, sed Deus iustos nos declarat, quia Deus finem videt, etiam si modo incipitur.

Quamvis discrepantia inter id quod videmus et quod volumus, Spiritui Sancto credere possumus quod facere non possumus. Videbit per nos. Qui autem scrutatur cor, scit quo dirigatur mens spiritus. Sanctis enim significat quod placet Deo.8,27). Spiritus Sanctus pro nobis adiuvat ut confidamus!

Secundum propositum vocati, Quamvis tribulationes, infirmitates et peccata nostra, "scimus quoniam diligentibus Deum omnia cooperantur in bonum, his qui secundum propositum vocati sunt" (vers. 28). Deus non omnia causat, sed cum illis permittit et operatur secundum propositum suum. Ille consilium habet de nobis et in certo possumus perficere suum opus in nobis (Philipp 1,6).

Praedestinavit Deus ut simus similes Filio eius Iesu Christo. et vocavit nos per Evangelium et iustificavit nos per Filium suum et adunavit nos cum illo in gloria sua quoniam quos elegit ipse praedestinavit in similitudinem Filii sui ut sit ipse primogenitus in multis fratribus . Quos autem praedestinavit, hos et vocavit; quos autem vocavit, et iustificavit; quos autem justificavit, illos et glorificavit 8,2930).

Significationes electionis et praedestinationis vehementer disputantur, sed hi versus non explicant controversiam, quia Paulus has voces hic (nec alibi nec alibi). Verbi gratia, Paulus non explanat utrum Deus permittat homines repudiare glorificationem quam pro eis cogitavit. Hic Paulus, dum ad evangelicae praedicationis culmen accedit, confirmare vult lectores ne de eorum salute solliciti sint. Si accipiunt, etiam potientur. Et ad rhetoricam declarationem Paulus etiam loquitur de Deo iam glorificato utendo praeterito. Suus 'bonum quod factum est. Etiamsi in hac vita luctamur, numerare possumus glorificationem in altera.

Plus quam victores

"Quid ergo dicemus de hoc? si Deus pro nobis, quis contra nos? Qui proprio filio non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit illum, quomodo non cum illo omnia nobis donaret? Cum Deus eo usque det, ut det pro nobis Filium suum, cum adhuc essemus peccatores, certo sciemus quod det nobis quidquid opus est ut fiat. Pro certo possumus quod nobis non succenseat, et donum suum auferat. “Quis electos Dei reprehendet? Deus hic iustificat » (vers. 31). Nemo nos in die iudicii reprehendere potest, quia Deus innocentes nos declaravit. Nemo nos damnare potest, Christus enim Redemptor noster pro nobis interpellat: « Quis condemnabit? Christus Jesus hic est, qui mortuus est, immo qui et resurrexit, qui est ad dexteram Dei, et interpellat pro nobis. Sacrificium non solum habemus pro peccatis nostris, sed etiam Salvatorem vivum habemus, qui semper nobiscum est in via ad gloriam.

Peritia rhetorica Pauli patet in mo- mento capitis: Quis nos separabit a caritate Christi? Tribulatio, an angustia, an persecutio, an fames, an nuditas, an periculum, an gladius? Sicut scriptum est4,23) : » Propter te occidimur tota die; reputati sumus ut oves ad immolandum. An circumstantiae nos a Deo separant? Si pro fide interfecti sumus, perimus proelium? Nullo modo, ait Paulus: « In his omnibus superamus propter eum qui dilexit nos » (vers. 35 Elberfelder). Etiam in dolore et dolore non sumus victi — meliores sumus quam victi quia Iesu Christi victoriam participamus. Nostra victoriae praemium, hereditas nostra, est aeterna Dei gloria! Hoc pretium infinite maius est quam sumptus.

scio enim quod neque mors neque vita neque angeli neque virtutes neque potestates neque instantia neque futura neque sublimis neque humilis neque alia quaelibet creatura poterit nos separare a caritate Dei quae est in Christo Iesu nostro Dominus (vers. 38-39). Nihil prohibet Deum a consilio quod habet pro nobis. Omnino nihil nos ab eius amore separare potest! Confidere possumus in salutem quam ipse nobis dedit.

by Michael Cicero