Est: vitalis A clavem

376 habebit remissionem in vitalis schluesselIntendens ei solum optimum offerre, Tammy (uxorem meam) ad Burgerum regem ad prandium (electio tua), deinde reginae Lacticiniis in secunda mensa (aliquid aliud). Putares me olores societatis emblematum me onerosum esse, sed ut McDonalds aiunt, "Amo". Nunc veniam tuam peto (et praesertim Tammy!) et iocum ineptum depone. Venia clavis est ad necessitudines aedificandas ac roborandas, quae permanent et renovantur. Id pertinet ad relationes inter duces et operarios, maritos et uxores, parentes ac liberos, relationes hominum omnium generum.

Venia etiam vitale quoddam est in relatione quod Deus nobiscum habet. Deus, qui amor est, hominem veniae pallio contexit quod sine condicione super nos extendit (id est veniam suam inmerito et sine reditu accipimus). Cum in remissione recipimus et vivimus per Spiritum Sanctum, melius intelligimus quam gloriosus et mirabilis Dei amor sicut per suam indulgentiam demonstratur. David, Dei erga homines amorem contemplans, scripsit: « Cum videro caelos, opera digitorum tuorum, lunam et stellas, quae praeparasti, quid est homo, quod memor es eius, et filius hominis? eius?" (Psalm 8,4-5). Ego quoque nonnisi obstupescimus cum considero: magna vis ac magna Dei liberalitas in creando et conservando nostro vasto mundo, quo mundus, ut ipse sciebat, mortem filii sui continet, pro minimis et certe peccatis creaturis ut me et te requirerem.

in Gal 2,20 Paulus scribit, quam gavisus sit quod Jesus Christus, qui dilexit nos, seipsum tradidit pro nobis. Infeliciter haec gloriosa veritas evangelica submergitur « strepitu » mundi velocissimi nostri. Si non cavemus, mentem perdere possumus ad ea quae Scripturae nobis narranda sunt de amore Dei in abundanti indulgentia. Lectiones inter validissimas in Bibliis scriptas de amore Dei et de gratia dimisso, est Iesu parabola de filio prodigo. Henricus Nouwen theologus dixit multum se didicisse de pictura Rembrandi de reditu Filii proditoris. Contemsionem filii devii significat, iniustam severitatem zeli fratris irati, et ineluctabilem amantem indulgentiam patris qui Deum repraesentat.

Alterum exemplum profundissimum amoris dimittentis Dei est histrionalis parabola in libro Osee. Quod in Osee factum est, in eius vita metaphorice amorem Dei absolutum demonstrat et indulgentiam largitionis erga Israelem saepe devium, ac veluti attonitus demonstratione remissionis suae omnibus hominibus concessae. Praecepitque Deus Osee ut duceret meretricem nomine Gomer. Quidam putant significari mulierem ex regno Israelis septentrionali spiritualiter adulteram. Utique non erat nuptiae optare solere, ut Gomer identidem reliquit Osee ad vitam meretriciam persequendam. In uno dicitur quod Osee creditur Gomer emisse a negotiatoribus servis, sed pergit currere ad amatores suos, qui materiam lucri pollicetur. "Post amatores meos curram", inquit, "qui dant mihi panem et aquam, lanam et linum, oleum et potum" (Osee. 2,7). Quamvis omnes conatus Osee eam impedirent, societatem peccati cum aliis quaerebat.

Et Osee quod tangit multa saepe sustulit uxor ejus devium - tamen indulsit dilexit eam, et sine omni condicione. Forsitan nunc est Gomeri et conatur facere omnia recta: sed si haec esset vera, illi conscientiam temporales. Mox cecidit in ea adulteria curram post aliis lifestyle ut amantes.

Osee Gomer diligens et ignoscens tractatio Dei ostendit nobis fidem Dei etiam cum illi sumus infideles. Haec condonatio absoluta non pendet in quo tractatur Deus, sed in quo est Deus. Sicut Gomer in novis servitutis formis pacem invenire possumus; amorem Dei respuimus quaerendo nostro modo. In uno Osee debet redimere Gomer cum rebus materialibus. Deus, qui amor est, multo maiorem dedit pretium — dilecto Filio suo Iesu dedit « pro redemptione omnium »1. Timotheus, 2,6). Dei immobilis, inexhabilis, inexhaustus amor « omnia sustinet, omnia credit, omnia sperat, omnia sustinet »1. Cor. 13,7). Illa quoque omnia dimittit, quia amor "malum non imputat" (1. Cor. 13,5).

Quidam qui legit fabulam quasi illud Osee Ignosce saepe sine virtute corroborari per conscientiam in peccatis tacendi - eo usque ut se iturum ad mores et probatus est peccator. Alii, qui licet saepius ducitur propitiatio liciumque concepta quod non poterant credere, quia est et cuncta quæ voluit, hoc fecit. Tamen ad producendam necessario requirit multus est propitiatio est peccatorum confessio, quae opus quod - et ita, quantumcumque frequenter abolitio conceditur. Qui arrogantia depravatus voluerit utuntur repetitum justify indulgentia Dei quae est ad peccatum, accipit remissionem assensum esse praebituros, quia desunt sibi ea quibus homo nihil necesse est ut animadverto ut indulgentiam.

Post nimiam animi usum ut sibi ignoscatur repudiatione, quam magis indicat acceptationem voluntatis Dei gratiam. Recedant vetera de ducit ad beatam nusquam reconciliantur necessitudinem cum Deo. Nihilominus talis reprobatio Dei non subtrahit, offer illud medium est ad ignoscendum. Deo offert per Christum ad omnem populum, qui est propitiatio est simpliciter, utcumque aut quid faciemus et nos sumus.

Illi qui gratuitam Dei gratiam acceperunt (sicut filius prodigus) hanc indulgentiam non praesumunt. Scientes se sine condicione esse remitti, responsio eorum non est praesumptionis vel recusationis, sed potius remissio et gratiarum actio, quae declaratur in voluntate mutuae veniae cum benignitate et amore. Cum nobis dimittitur, mens nostra excluditur impedimentis quae inter nos cito muros construunt, tum libertatem experimur crescendi in necessitudines inter nos. Ita est, cum sine ulla condicione dimittimus iis qui in nos peccaverunt.

Quare simpliciter velle dimittere alii iniuriam? Quod respondet quam Deus in Christo donavit nobis. Nos note in constitutionibus Pauli:

Estote autem invicem benigni, et condonate invicem, sicut et Deus in Christo donavit vobis (Ephes. 4,32).

Nunc igitur electos Dei, sanctos et caros, misericordiam, benignitatem, humilitatem, mansuetudinem, patientiam attrahe; et portate alterutrum, et dimittent se invicem, si quis contra se queritur; sicut Dominus donavit vobis, ita et vos dimittimus. Sed super omnia trahit amorem, qui est vinculum perfectionis 3,1214).

Si remissio ulla condicione accipere Dei nominemur et sumus in Christo, ut sua cunctis diebus solitudinis, tunc nos vere appreciate beneficium dare per transitum vitae necessitudinem formatam, simpliciter comparari veniæ aliis in nomine Christi.

quantum est de remissione beati meum in gaudium relationes.

Ioseph Tkach

praeses
International GRATIA COMMUNIONIS


PDFRemissionem: A vitalis rationes clavis est ad bene