Verum valorem nostri

505 pretium nostrum verum est

Iesus, per Suam vitam, mortem et resurrectionem suam, praestantem hominibus dedit longe supra quam quicquid mereri, mereri, vel etiam imaginari potuimus. Unde et apostolus Paulus posuit: "Ita omne detrimentum existimo prae nimiae cognitionis Christi Iesu Domini mei. Propter ipsum haec omnia perdidi et ut lutum computavi, ut Christum lucrifaciam” (Philipp 3,8). Paulus scivit vivam, profundam cum Deo necessitudinem per Christum habere infinitam — inaestimabilem — valorem cuicumque inani bene comparatum esse unquam offerre posse. Ad hanc conclusionem venit, propriam hereditatem spiritalem considerans, haud dubie recolens illud Psalmi 8: "Quid est homo, quod memor es eius, et filius hominis quoniam visitas eum?" (Psalm. 8,5).

Have vos umquam mirati quid venit Deus, et ut in persona Iesu fecit? Coeli non possit ascendere quam fama potentiae potuisse? Aut si non tamquam animali quasi sermo de mirari Drama vulputate? Sed ut scitis, Iesus venit in via demütigster - ut nudi et infantibus assimilatur. Consilio eius occisus erat, ut multárum. Non possum non admirari verum ex bono animo sim, putem non esse opus nostrum, sed tamen factum est. Nihil nobis dare potuit nobis eum e honoris, amoris, et gratiae referendae.

Quia Deus non est necessaria nobis quaestio est pretii nostri. In pure corporalibus deditis, quod respective vilia habere. De valore et chemicals, quod esse corporis nostri faciunt de 140 francos. Si ergo seorsum vellet vendere os medulla, nostrae DNA et organa corporis nostri, non in pretio, ut multa decies centena oriri francos. Sed hoc pretium est fere similis ad verum valorem. Jesu, ut novam creaturae; est digna ponderatio auri nobis. Iesus autem hoc valore in fontem - quam ad valorem vita qui habitabat in relatione ad Deum. Deus est unus et trinus nos ut essemus creavit ex nihilo, ut vivant, ut in aeternum perfectum, sanctum, et amandi necessitudinem cum eo. Haec necessitudo est civitas, in qua nobis unitatis et sponte ac libenter accipimus quod Deus dat omnibus nobis. In reditu, fidem ponit ea quae apud nos sunt et.

Christiani disputatores per saeculorum decursum multis modis gloriam amoris huius necessitudinis expresserunt. Augustinus dixit: «Tua fecisti nos. Inquietum est cor nostrum, donec requiescat in te ». Gallus physicus et philosophus Blasius Pascal dixit: "In corde cuiuslibet hominis est vacuum quod solus Deus ipse implere potest". Ludovicus dixit, "Nemo, qui gaudium sciendi Deum expertus est, semper vellet eam tradere pro omni felicitate in mundo." Dixit etiam nos homines esse factos "considere secundum Deum."

Deus omnia creavit (includens nos homines), quia « Deus caritas est », sicut et apostolus Ioannes posuit.1. Johannes 4,8). Amor Dei est summa veritas - fundamentum totius rei creatae. Eius amor maximi pretii est ac redemptor ac transformans eius amor, quem ad nos perducit et nostrum verum valorem constituit.

Nunquam enim veritas et caritas Dei nobiscum populus recedant ab oculis tuis. Cum in dolore, sive physica sive motus, oportet memores sumus Dei, qui dilexit nos, et omnis dolor auferat post eius schedule. Si enim dolorem, et dolor damnum, oportet memores sumus Dei, qui dilexit nos, et unum diem totum lacrimis absterges ab oculis nostris.

Cum infantes mei essent iuniores, quaerebant me cur eos amarem. Responsum non erat quod infantes formosos essent, qui formosi erant (quod erant et adhuc sunt). Non erant egregii discipuli (quod erat verum). Sed respondebam: "Amo te, quia filii mei es!" Pergit ad cor cur Deus nos amet: « Ad ipsum sumus et quod pluris nos efficit quam etiam cogitare potuimus ». Numquam obliviscamur!

vultus deinceps ad verum valorem nostra, sicut et nos amans Dei.

Ioseph Tkach

praeses
International GRATIA COMMUNIONIS