Tamen diligit Deum?

194 amat Deum usqueEt scies quia multi quotidie vivant, et non satis tamen certus de hoc quod diligit Deus eorum? Et ut fatigo ut offendere Deum, et quod peius est, iam violare. Forte eadem formidine. Quid vobis videtur ut curarum librorum Christianam videtur lacerare?

Et respondendum est, quod est simpliciter per se honestus. Ipsi sciunt se esse peccatorum. Sunt autem erroribus, qui suam cuiusque delicta sua - peccata sua - conscientiam urget. Docuit enim Dei sunt, in amore sui et quoque quod parere salutem quo modo Deus.

Dicunt illi quanta Deus iterum atque iterum paenitet, et veniam petimus, sperans quod Deus propitius ero peccatis eorum, et terga vertemus, non est producendum cum quodam sensu interiore altis tutela sollicita est.

Hamlet me admonet, Shakespeare fabula. Hac fabula, princeps Hamletus comperit patruum Klaudium, Hamlettum patrem occidisse, matrem in matrimonium usurpare. Quam ob rem VICULUS occulte cogitat patruum interficere / vitricus in ultione actus. Perfecta occasio oritur, sed rex orat, ut vicus impetum differat. "Si occidero in confessione, ibit in caelum", VICULUS concludit. "Si exspectavero et occidero eum postquam iterum peccavit, sed antequam sciat, ad infernum ibit." Multi homines opiniones de Deo et de peccato humano VICULUS communicant.

Als sie zum Glauben kamen, wurde ihnen gesagt, dass, wenn und bis sie nicht bereuten und glaubten, wären sie völlig von Gott getrennt und das Blut Christi würde und könnte für sie nicht wirksam werden. Alteri fides in Irtum ad errorem dilabuntur tempor peccato et tunc privatio gratiae non operias sanguinem Christi. Quod est quod quid - est cum hominibus honestam de peccatis propriis - a se ipsis per eorum tota vita Christiana: si Dominus est defecit. Nemo quod bonum nuntium. Sed bonum nuntium evangelii.

Evangelium non docet nos separatos esse a Deo et aliquid esse faciendum ut Deus gratiam suam nobis tribuat. Evangelium nos docet Deum Patrem in Christo omnia deducturum, inter me et te, etiam omnes homines (Coloss. 1,19-20) reconciliavit.

Nulla impedimentum, nulla est separatio inter hominem et Deum, quia Iesus eos destruit et quia in amore Patris sui homines attraxit. 2,1; John 12,32). Solum impedimentum phantasticum est (Colossians 1,21) quod homines per seipsos, metum et independentiam nostram constituimus.
Et in Evangelio non credunt aliquid aut quod possumus facere, quod aliquid ab daturus est vobis Dominus haberi contemptui in statum illum mutare nos dilexit.

Dei amor non dependet ab aliquo quod agimus vel non facimus. Evangelium est declaratio rei iam verae — declaratio inexpediti amoris Patris erga omnes homines in Iesu Christo per Spiritum Sanctum revelatum. Deus dilexit te antequam aliquid umquam paenituisset aut crederet, et nihil te vel quemlibet alium mutabit 5,8; 8,3139).

Cum necessitudo est de Evangelio, a Christo necessitudinem cum Deo, quod est sua actio est in nobis veritas per Deum. Non de paro of accommodabat, sed intellectualis tantum acceptatio est de Scripturis, aut in multis religionis facta. Iesus Christus fuit non modo a iudicio Dei pro nobis: contraxit cum eo et in ipso Deo per Spiritum Filii sui dilecti.

Non est alius quam Iesus Redemptor noster, qui omnia peccata nostra in se suscepit, qui etiam operatur in nobis per Spiritum Sanctum, velle et perficere pro suo beneplacito (Philipp. 4,13; Ephesii 2,8-10). Ex animo nosmetipsos sequi possumus, scientes quod si deficimus, ipse nobis dimiserit.

Cogitare de illo! Deus non est « deitas nos procul intuens, illic in coelo », sed Pater, Filius et Spiritus Sanctus, in quo tu et omnes alii vivunt, movent et sunt (Act. 1 Cor.7,28). Tantum te amat, cujuscumque sis vel quid feceris, ut in Christo, Filio Dei, qui in carnem humanam venit - et per Spiritum Sanctum, in carnem nostram veniat - alienatio, timores tuos. peccata tua absterge, et te salva gratia sanavit. Omnem impedimentum inter te et illum removit.

Sint in se expertus omnium laetitia unquam prohibuit ex pace vitam intimam amicitiam et perfecta dilectione ei paternitas. Quam Dei nuntium mira dedit nobis, ut nos participes esse cum aliis?

per `Josephum 'Tkach